Osel González od dziecka zajmował się teatrem szkolnym i amatorskim. W 2008 roku postanowił zrobić pierwszy krok, aby przekształcić swoją pasję w zawód i wyjechał do Barcelony, aby szkolić się w Estudis de Teatre Berty Tovías, gdzie odkrył pedagogikę Jacquesa Lecoqa. Później ukończył filologię klasyczną na Uniwersytecie Complutense w Madrycie (2009-2013). Zaledwie kilka miesięcy po ukończeniu studiów zapisał się do Międzynarodowej Szkoły Mimu i Teatru ruchu Nouveau Colombier, gdzie odkrył sztukę mimu Marcela Marceau, studiował eksperymentalny trzeci rok poświęcony masce ekspresyjnej, a w końcu został pierwszym studentem, który pod kierunkiem swojego nauczyciela Arturo Bernala odbył Rok Pedagogiki.

W 2016 roku zaczął łączyć swoją pracę jako nauczyciel w różnych szkołach teatralnych w Madrycie (Nave 73, Escuela Internacional de Teatro Arturo Bernal) z pracą jako aktor i lalkarz. Obecnie mieszka w Amsterdamie, jest zaangażowany w dwa projekty teatralne będące w trakcie realizacji i prowadzi kursy z zakresu kompozycji, castingu, maski i lalkarstwa.

Jego chęć ciągłego uczenia się sprawiła, że nawiązał kontakt ze specjalistami w dziedzinie pantomimy, teatru ruchu i gestu, takimi jak: Norman Taylor (J. Lecoq), Thomas Lebhart (E.Decroux) Alexander Neander (Marcel Marceau), Wolfram Bodecker (Marcel Marceau), Lionel Menard (Philippe Genty), Angel Bonora (J.Lecoq), Martin Peña (E. Decroux), Bartlomar (E. Decroux), Bartłomiej Ostapczuk (Gregg Golston), Aurelia Jarry (taniec współczesny), Joyce Henderson (Complicitè), Red Bastard, (Jester), Pablo Ibarluzea (clown, Philippe Gaulier), Raúl Iaiza (Odin Teatret), Rob Tanion (DV8, Complicité), Evgeny Kozlov, (taniec współczesny) i Wayan Bawa (Odin Teatre, maska balijska).